Het grootste spektakel ter wereld – Bewijs voor evolutie

Van de evolutiebioloog en uitgesproken atheïst Richard Dawkins verscheen in 2009 het boek 'Het grootste spektakel ter wereld – Bewijs voor evolutie' ('The greatest show on earth – The Evidence for Evolution'). Hij is vooral bekend geworden van zijn pennenvrucht 'God als misvatting' (originele titel: 'The God Delusion'). Het centrale argument van dit boek is behendig gefileerd door de filosoof William Lane Craig; het boek is gebouwd op drijfzand (de conclusie volgt niet uit de slecht onderbouwde premissen).¹ In zijn nieuwste boek 'Het grootste spektakel ter wereld' beantwoordt Dawkins wederom aan zijn legendarische reputatie van fantasierijke verhalenverteller. Het boek staat vol fouten, bait-and-switch tactieken en hersenspinsels. Alles wordt uit de kast getrokken om evolutie te bewijzen, maar aan het einde van het boek blijft de lezer gedesillusioneerd achter: 'Is dit alles?'

'Evolutie is een feit'

Dawkins schrijft op pagina 18 van zijn boek 'Het grootste spektakel ter wereld – Bewijs voor evolutie':

"Evolutie is een feit. Boven alle redelijke twijfel verheven, boven alle serieuze twijfel verheven, boven alle gezonde, geïnformeerde, intelligente twijfel verheven, boven álle twijfel verheven: evolutie is een feit. (...) Evolutie is een feit en dit boek zal dat laten zien. Er is geen wetenschapper van naam die dit betwist, en geen onbevooroordeelde lezer die er na het lezen van dit boek nog twijfels over zal hebben.

Dit heeft veel weg van een bezweringsformule van een religieuze fanaticus die zijn dogma als een mantra moet blijven herhalen om er kennelijk zelf in te kunnen geloven. Ook is het zwak om je te beroepen op autoriteit: "Er is geen wetenschapper van naam dit dit betwist". Dergelijke beweringen kom je veelvuldig tegen in de de (atheïstische) blogosfeer om te imponeren. Atheïsten zetten zichzelf daarmee neer als 'brights' in tegenstelling tot die irrationele gelovige zielenpoten, die vast blijven houden aan de schepping. Het gaat echter om argumenten pro en contra en niet om neerbuigend gekrakeel. Bovendien zijn er steeds meer wetenschappers die sceptisch staan ten opzichte van de claims van het Darwinisme en daar publiekelijk voor uit willen en durven komen. Zij doen dat door publiekelijk de volgende verklaring te ondertekenen:

"Wij staan sceptisch ten opzichte van claims die random mutatie en natuurlijke selectie de complexiteit van het leven kunnen verklaren. Zorgvuldig onderzoek van het bewijsmateriaal voor de Darwinistische theorie moet worden aangemoedigd."[3]

Maar dit zullen in de ogen van Dawkins wel geen wetenschappers van naam zijn. En als je het niet met hem eens bent als je zijn boek uit hebt gelezen, dan –je raadt het al– ben je bevooroordeeld. Dat noemt men 'bewijs per intimidatie'. Een beetje in de trant van: "Ieder weldenkend mens zal het ermee eens zijn dat..."

Bovendien is het de vraag wat Dawkins precies bedoeld met 'evolutie'. Wanneer je het boek van Dawkins leest, zul je merken dat hij op pagina 39 met de volgende omschrijving komt van evolutie:

"In een genenpoel bestaat niet de intrinsieke tendens dat sommige genen in frequentie toe- of afnemen. Maar is er een systematische toe- of afname in de frequentie van een bepaalde gen in een genenpoel, dan is dat precies en exact wat bedoeld wordt met evolutie."

Met zo'n beschrijving geloven zelfs alle creationisten in evolutie! Ook schrijft Dawkins pagina's vol om te bewijzen dat natuurlijke selectie een feit is. Dat is reuze interessant, hartstikke leuk en prijzenswaardig, maar Dawkins vergeet te vermelden dat natuurlijke selectie ook binnen het creationisme een belangrijke rol speelt bij de aanpassing van organismen aan de omstandigheden, en het gezond houden van populaties door het elimineren van zwakke organismen. Natuurlijke selectie werd nota bene als eerste beschreven door een creationist, Edward Blyth, alhoewel hij de term 'selectie' niet gebruikte en vooral oog had voor de conserverende rol van natuurlijke selectie.[3]

Blufpoker

Het boek van Dawkins is een sterk staaltje blufpoker. Dawkins komt met zogenaamde bewijzen voor evolutie die –bij nadere en kritische bestudering– helemaal geen bewijzen voor evolutie (van eencellige naar mens) blijken te zijn, maar gewoon variatie, (eventueel) mutatie en natuurlijke selectie betreffen, waarbij de lengte van het DNA niet groeit en er geen fundamenteel nieuwe structuren en functies ontwikkelt worden zoals bij (opwaartse) evolutie verwacht mag worden. Daarnaast komt de evolutiebioloog met een aantal voorbeelden van 'onintelligent ontwerp' waar de honden geen brood van lusten. Hij wil met deze voorbeelden aantonen dat zo'n ontwerper (lees: God) nooit heeft bestaan en dat deze eigenaardige onvolkomenheden heel wel te verklaren zijn vanuit de evolutie. Hij slaat de plank echter volledig mis.

Noten:

1. Richard Dawkins. Het grootste spektakel ter wereld: bewijs voor evolutie. Nieuw Amsterdam Uitgevers, 2009.
2. William Lane Craig. Dawkins' Delusion. http://www.reasonablefaith.org/dawkins-delusion
3. "We are skeptical of claims for the ability of random mutation and natural selection to account for the complexity of life. Careful examination of the evidence for Darwinian theory should be encouraged." www.discovery.org/scripts/viewDB/filesDB-download.php?command=download&id=660
4. Paul G. Humber, M.S. 1997. Natural Selection - A Creationist's Idea. Acts & Facts. 26 (1).